اگر چه همنشينم ساغر و پيمانه خواهد شد
كجا گيسوي غم هايم به دستش شانه خواهد شد
مني كه عمري از دست سبويش خون دل خوردم
کجا مِي مرهم زخم دل ديوانه خواهد شد
اگر بادي بپيچد لابه لاي زندگي امروز
همين پيراهنت هم با تنت بيگانه خواهد شد
بكش برهم تمام پرده ها را با خودت بنشين
كه از روزني هم وارد هر خانه خواهد شد
نگهداري كني از دانه ی افتاده در دستت
همين يك دانه هم روزي دگرگلخانه خواهد شد
به دورم پيله كن اي درد مادرزاد شيرين وَش
كه كرم از پيله روزي بيگمان پروانه خواهد شد
چشم هایی چه فریبنده و شیطان داری
قامتی سبز تر از سرو خرامان داری
عطر گیسوی تو پر کرده هوا را ، نکند
لای موهای خودت قمصر کاشان داری
چشم هایت ، عسل ناب ِ سهند و سبلان
و . لبانی که به شیرینی سوهان داری
گونه هایت گل من ! ساوه و گل های انار
عطر باران زده ی جنگل گیلان داری
جاده چالوس ِ تنت فصل غزلخوانی هاست
این همه شیفته و مست و غزلخوان داری
شهر با آمدنت یکسره آشوب شده
لشکری پشت خودت مثل رضا خان داری
باغبان ! خانه ات آباد ، دل از ما برده
سیب لبنان که در آغوش فراوان داری
بذل کرده است سمرقند و بخارا. حافظ
تو چه چیزی کم از آن دختر افغان داری
اصفهان با همه ی جاذبه اش می داند
آنچه خوبان همه دارند ، دو چندان داری
(فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم )
توی رگ های خداوند تو جریان داری
امیر نقدی لنگرودی
از مجموعه غزل لی لا
چاپ انتشارات پرنیان دیلمان
چاپ اول دی ماه 1398
چاپ دوم اسفند ماه 1399